viola da gamba-speler Ralph Rousseau is er gelukkig weer bij. Hij heeft altijd een fantastische connectie met de solisten.” Bernhard Touwen in Brabants Dagblad, 12-4-2022
“Rousseau benut deze vrijheid met gevoel voor stijl en het nodige respect voor de traditie, terwijl het klinkend resultaat wel heel eigen aandoet.”‘ “Telemann verveelt geen moment en dat is zeker ook te danken aan Rousseau, die de [gamba] laat zingen en spreken, met expressieve uitingen zonder effectbejag en een retorische zeggingskracht zonder gekunstelde allures. “ Eddie Vetter in Klassieke Zaken, 31-1-2020 over de Telemann fantasieën
“... [hij] voegt aan zijn interpretatie nog iets toe door het dansante karakter dat deze muziek eveneens in zich heeft te benadrukken en mede met behulp van een geraffineerde stokvoering een zo rijk mogelijk klankenpalet op te roepen, daarbij geholpen door de schitterende opname …” Aart van der Wal, Opusklassiek.nl, 19 december 2019 over de Telemann Fantasieën
“De ster van deze middag was ongetwijfeld Ralph Rousseau. Behalve rasmuzikant ook aangenaam verteller. Iemand die zijn instrument laat zingen en fluisteren, virtuoze akkoorden speelt en een prachtig continuospeler is. Zijn solo, een werkje van de Renaissancecomponist Hume, was het hoogtepunt…” Marjan Doorn in Meppeler Courant, 16 december 2019, over het kerstconcert van 15 december
“…een bijzonder welluidende vertolking…” “…sonore, ruisende klank…” “Met dat al heeft hij grote affiniteit met de speelsheid van Telemann, die tot in de hoogste regionen van de gamba alle registers bespeelt, en dat ook in figuurlijke zin doet.” Frits van der Waa in De Volkskrant, 6 december 2019 over de Telemann Fantasieën.
“Rousseau speelt viola da gamba met groot gemak.” “…sinds 1996 speelt hij viola da gamba. En hoe….een verfijnde techniek…niet alleen technisch knap, maar…ook muziek” “Rousseau demonstreerde meteen een aantal technieken waarbij zijn muzikaliteit vooral opviel. “ Jeanette Vergouwen Provinciaalse Zeeuwsche Courant, Nov 5, 2018, over het concert in Middelburg.
“Quel emerveillement pour [ceux] qui ont eus la chance d’assister à son concert.” “Une meirveilleuse soirée à la fois jouée et racontée avec beaucoup d’humour par Ralph “Bertrand Remi in Le Dauphiné, May 27, 2018, over het concert in St Jean de Pourcharesse.
“…ein Höhepunkt….ergreifende Musik “ “Ralph Rousseau ist ein Könner an der Gambe.”Rüdinger Schwanz in Thüringer Allgemeine, 11juli 2017, over het concert in Ifta op 8 juli.
“…[ich höre] die Scheibe immer wieder mit wachsender Begeisterung. “ “..[er spielt] so viruos und mit Hingabe, dass man ihm gerne in die ungewohnte Klang und Ausdruckswelt […] folgt.” “Diese ‘Pritty Things’ sorgen für Erbauung und Kontemplation gleichermaßen.”Matthias Böde in Stereo, mei 2017 over “A pritty Thing”
“…compromisloze uitersten van raggend ruig en breed en broos, waardoor de vrije vertelkracht van de ayres vleugeltjes krijgt.” “…opruiende taptoes van het slagveld, maar ook een bespiegelende diepzinnigheid.” “Zijn cv leest als een soort moderne schelmenroman…”Mischa Spel in NRC/NRC Next 23 maart 2017 over “A pritty Thing”
“…Dat is in de eerste plaats te danken aan de flamboyante Rousseau die een schat aan tinten uit zijn instrument haalt. Een krachtig pleidooi voor Tobias Hume.”Frits van der Waa in De Volkskrant, 17 maart 2017 over “A pritty Thing”
“…vrijwel onmiddellijk dreven we naar de sfeer van het absolute hier en nu.” “Afgezien van de tonen was mijn hoofd geheel leeggemaakt…” “…een soort puls die al begon vóórdat we samenkwamen en pas lang nadien eindigde.”Sarah Batschelet, 24 jan 2016
“De gambist als verhalenverteller. 2015 is ver weg. De schoonheid is magnetisch.”Mischa Spel in NRC, 2 feb 2015, over Confluentes
“Eindelijk was de gamba eens hóórbaar en kreeg het instrument een zangerige lyriek.”Erik Voermans in Het Parool, 25 november 2014, over de Mattheuspassie met Het Concertgebouworkest
“Gecombineerd met de gamba van [Ralph] – de enige gambist die je doet begrijpen waarom Bach dit weerbarstige instrument voorschrijft – leverde Komm, süßes Kreuz een van de kantelpunten op van de avond.”Maarten Mestrom in Stentor, 14 april 2014, over de Matthaeuspassion in Apeldoorn
“In the former the (in context) eccentric and anachronistic sound of Ralph Rousseau’s viola da gamba sounds like historically informed performance visiting the Planetarium.”
“…de enige gambist die je doet begrijpen waarom Bach [..] dit tegendraadse instrument voorschrijft.”Maarten Mestrom in Stentor, 3 april 2012, over de Matthaeuspassion in Apeldoorn
“Een fantastische cd…met veel passie en liefde gespeeld…een waar feest voor je oren. De samenwerking met Vloeimans [..] is zo ongelooflijk bijzonder dat dit vraagt om een nieuwe samenwerking. En dan liefst een hele cd.”Audio review 26 februari 2012
“Verstilde klanken. Dit is geserreerde passie.”Bertjan ter Braak in De Telegraaf, 3 januari 2012
Ralph Rousseau (geboren Meulenbroeks) is een van de beste viola da gambaspelers die er zijn. […] [Hij heeft maling aan hokjesgeest en speelt gewoon de muziek die hij mooi vindt en hem ontroert. En dat kan net zo goed een gambasonate van Bach zijn, een stuk van Marain Marais of een andere zeventiende-eeuwer, een Frans chanson of een popliedje. Op zijn nieuwe cd Silence vat hij het Rousseau-universum op voorbeeldige wijze samen. […] Het lijkt een bizarre verzameling stukken, maar ze passen wonderwel bij elkaar. De cd ademt bovendien een weldadige sfeer van ontdekking en het superieure samenspel is prachtig gevangen in een open, ruimtelijke klank. Een bijzondere cd, voor mensen met open oren en een open geest.Erik Voermans in Het Parool, 12 nov 2011
“Rond [de acteurs] waart een soort engel rond – Edisonwinnaar Ralph Rousseau in stralend wit – die de plooien gladstrijkt met zijn rustieke melodiën op viola da gamba.”
Annette Embrechts over Steen Papier Schaar in Volkskrant, 6 okt 2010
Het album ‘zelfportret – autoritratto’ van Ralph Rousseau behoort dus op dezelfde plank als de verzamelingen van alle gambisten van naam en faam, van Jordi Savall tot Wieland Kuijken, van Philippe Pierlot tot Vittorio Ghielmi. De ‘meerwaarde’ van Rousseau ligt in de rijpheid van iets wat we alleen kunnen aangeven met de term ‘intelligentie’, want intelligent is het programma […] […] een solist die ten volle een warme gelukwens verdient en die met glans het examen heeft behaald waardoor hij nu toetreedt tot de ‘groten’ van de viola da gamba.
“Gambomania” Cd van de maand in Classic Voice (Italie), september 2010. Vertaald door Jan van der Haar
“Bijzonder waren de bijdragen van gambaspeler Ralph [Rousseau]. Meestal hou je je hart vast als de gambist zich in de springerige noten van [“Geduld”] gaat storten. [Rousseau] legt echter zijn instrument zijn wil op en liet zo horen dat het ware karakter van de gamba zowel strijk- als akkoordinstrument is.”Maarten Mestrom in Stentor, 29-03-2010, over de Matthaeuspassion met het Gelders Orkest op 26 maart, olv Joop Schets
“Meulenbroeks en Belder smaken naar meer…een feest…een zeer genuanceerde Bach in alle stralendheid…met zoveel kracht en overtuiging…Smeltend, gepunctueerd, dansant, uitbundig en verstild en barstensvol mooie versieringen…”Wouter Ruifrok in Noordoostpolder, over het concert in Schokland, 14 februari 2010
Rousseau, die in zijn witte overhemd met roesjes zo van een audiëntie bij Lodewijk XV lijkt te komen, laat muziek horen van de Franse hoveling Marin Marais en de Engelse kapitein Tobias Hume, die beiden prachtig voer voor gambisten schreven. Maar hij kan ook een Michael Jackson-basloopje op het strijkinstrument tussen zijn knieën en rapt ‘The Elements’ van Tom Lehrer (waarin het periodiek systeem voor alliteratie en rijm zorgt) als een vrijmoedig musketier. De avond heeft een onvergetelijke chemie, ook al daalde de temperatuur naar Kepleriaanse diepte. Bij Kuhr en Rousseau krijg je het hoogst haalbare in de muziek: de bibbers.Herman Veenhof in Nederlands Dagblad, 29-01-2010, over “Tourbadours van alle tijden”
“Als je de muziek met respect behandelt en dat doet Rousseau Meulenbroeks, blijkt het een uitstekend resultaat opleveren. Voor de luisteraar die wat huiverig staat tegenover de viola da gamba als solo-instrument is deze cd met bekende melodieën een prachtige introductie, die tevens blijk geeft van het vakmanschap van Rousseau Meulenbroeks.”Kees de Leeuw in Opus Klassiek, november 2009, over de cd “Christmas Carols/On Christmas Night”
Erik Theunissen in Cultuurbewust, 3 okt 2009, over de premiere van Troubadours van alle Tijden.
Nan Luursema in Happinez, oktober 2009, over de nieuw uitgebrachte cd Gambomania
Guido Fischer in Rondo (D), mei 2009. 4 sterren voor Chansons d`amour
“…voortreffelijk…”Ger van der Tang in Algemeen Dagblad, 6-4-2009 over de Matthaeuspassie in Dordrecht.
“…[it] shows you don’t have to travel back in time to hear sumptious gamba sounds” “…perfect for the end of a gamboling gambist’s night out on the town.” “[a] cornucopia of mellifluous sounds […] captured in Technicolor beauty ” (4-tot-5 sterren voor Chansons d`amour)Laurence Vittes in www.audaud.com, 23 maart 2009.
“Hinreißend und traumverloren…wie Orpheus selbst…” “…einfach phänomenal…das Publikum in einem Rausch…” “Es gibt wohl kaum jemandem, der seine “Kniegeige” [..] so meisterhaft, so souverain beherrsscht wie der niederländischen Gambenvirtuose Ralph Rousseau…”Werner Bodendorff in Kieler Nachrichten, januari 2009, over het concert in Plön op 28 december 2008
“…het werkt. Meer dan dat: het fascineert!” “Je bent [..] meteen gewonnen voor combinatie van zingende gamba en begeleidend strijkkwartet.”Peter van der Lint in Trouw, 28-11-2008, over Chansons d`amour
“…alsof bas, strijkkwartet en viola da gamba voor elkaar zijn geschapen.” “…meer dan een flirt. Dit is ware en diepe liefde“Cornell Evers in Klassieke Zaken, 11-2008, over Chansons d`amour
“hij bespeelt dit instrument met verve op zijn nieuwe cd Chansons d’Amour, een lefalbum van jewelste.” “Rousseau creëert een exclusief muziekgerecht waarin de duurste ingrediënten zijn verwerkt.” “…een opgewekte en veelzijdig gearrangeerde klassieke cd”Diederick Broerse in Straatjournaal, december 2008
“…de barokachtige klank van de gamba blijkt heel goed de melancholische en dromerige sfeer van de chansons te kunnen vertolken.” “Ze spelen voortreffelijk samen en laten de muziek ademen.” “…een genot om naar te luisteren.“Wilfred van de Poll in Nederlands Dagblad, 21-11-2008, over Chansons d`amour
“…[dat chanson] klinkt trouwens waanzinnig op de gamba: melodieus en volstrekt onorthodox.” “Er wordt op hoog niveau gemusiceerd…” “Om kort te gaan: Chansons d`amour is een van de leukste en meest verrassende cd’s van 2008″ ***** (100%)Oswin Schneeweisz in HP/De Tijd, 24-10-2008
“Met zijn nieuwe cd [..] maakt Ralph Rousseau een lange neus naar alle puristen en historisch geïnformeerde scherpslijpers van de oude muziek.” “Zingen is wat alle stukken voor Rousseau met elkaar verbindt…gloedvol en prachtig…Rousseaus streven de viola da gamba bij een groter publiek bekend te maken krijgt met deze cd op overtuigende wijze gestalte.“Erik Voermans in Het Parool, 22 oktober 2008, over Chansons d`amour. **** (vier sterren)
“Een aanrader voor de liefhebber van het klassieke chanson.”En Route, winter 2008.
“Mooi en erg meeneuriebaar.”Elegance over Chansons d`amour (18 oktober 2008)
“Verrassend aangenaam in de gure herfst.”Mediazine over Chansons d`amour (okt. 2008)
“So hip kann Barockmusik sein…ein Beispiel für die lebendigkeit der Alten Musik…. Eine Jugendfrische Dynamik entlockte Meulenbroeks dem zart klingenden Streichinstrument. Da rieben sich die Dissonanzen, da gab’s ruppige Akzente und effektvoll ausgespielte Läufe und Verzierungen. [Er] gab eine hippe Barock-Erscheinung ab…[und] führte [..] in lockerer Moderation jenseits klassischer Podiumsteifheit.”Georg Pepl in Hessisch-Niedersächsischen Zeitung 10 juni 2008, over het concert in Kassel op 5 juni
“Spannender gaat het eraan toe bij de instrumentale begeleiding […] met als stralend middelpunt het expressieve spel van viola da gamba-bespeler Ralph Meulenbroeks.”Mark van de Voort in Brabants Dagblad 17 maart 2008, over de Matthaeuspassie in de St Jan in Den Bosch
“…Tjeerd Top [..] en Ralph Meulenbroeks (gamba) [leverden] solistische bijdragen op hoog niveau.”De Telegraaf 17 maart 2008, over de Matthaeuspassie o.l.v. Ivan Fisher met met het Koninklijk Concertgebouworkest.
“Misschien heeft hij er onder de gedetineerden wat Bachliefhebbers bij gemaakt. Het zou me niets verbazen, horend hoe hij met Pieter-Jan Belder deze drie sonates ter hand neemt. Hier zijn gewoon twee geweldige musici aan het werk…”Marcel Bijlo in Klassieke Zaken, februari 2008, over “Back with Bach”.
“Sinds hij zich als gambist aan het publiek toont, vliegen de lofuitingen hem om de oren. Dat heeft alles te maken met de intensheid waarmee hij de prachtigste klanken aan zijn [..] viola da gamba ontlokt. Maar ook met zijn jongensachtige charme en de ontspannen en ontwapenende manier waarop hij zijn gehoor betrekt bij anekdotes over het instrument, de bespelers en de componisten uit de gloriejaren.”John Hoofs in De Limburger, 27 december 2007, over het concert de dag ervoor in museum Spaans Gouvernement.
“…zijn spel is zo spiritueel, adembenemend en razend virtuoos…wanneer hij [..] gaat spelen op zijn prachtige eeuwenoude viola da gamba [..] dan smelt je, dan hoor je alleen nog maar een meeslepend musicus, die zonder tussenkomst van een partituur springlevende, diep doorleefde muziek aanreikt… [..] prachtig, puur samenspel…De drie sonates [..] van J.S. Bach maken diepe indruk…verheven en sereen… Het vivace bruist, tintelt als een vitaal levenselixer. Dat Ralph een magisch verteller is blijkt des temeer in zijn solo gambaspel [..] Ralph Rousseau Meulenbroeks betovert de taal van de muziek.”Lidy van der Spek in Leids Dagblad, 8 november 2007 over een concert met Pieter-Jan Belder met o.a. de drie gambasonates van J.S. Bach
“Eindelijk iemand die Bach speelt zonder dat calvinistische toontje, zonder dat puristische gedweep van de oudemuziekbeweging. Hier wordt “gewoon” meeslepend muziek gemaakt, met fikse tempi in de snelle delen en spontaan en soepel samenspel.”Oswin Schneeweiss in HP/DeTijd 26 oktober 2007 over de cd “Back with bach”
“De jonge, veelzijdige Ralph Rousseau Meulenbroeks, heeft zich als een terrier in deze muziek vastgebeten en levert het best denkbare pleidooi voor deze muziek. Naast de enorme drive en muzikaliteit die zijn uitvoeringen kenmerken, werd ik nog het meest getroffen door het feit dat in zijn opvatting, in tegenstelling tot de veel andere uitvoeringen die ik van deze werken ken, de sonates juist wel gamba-achtig klinken. Luister alleen al eens naar het Vivace uit de Sonate in g-klein BWV 1029! En wat een prachtige instrumenten bespeelt hij niet. Dit is gambaspel van het hoogste niveau. Geen wonder dat hij onder de vlag van gambomania verschijnt. Klavecinist Pieter-Jan Belder mogen we intussen niet vergeten. Hij speelt precies zoals dat moet: stuwend waar dat nodig is, dienend en met een intensiteit die het beluisteren van deze cd tot een avontuur op hoog niveau maakt. Van harte aanbevolen.”Gerard van der Leeuw over “Back with Bach” op www.bestmusicteacher.com, september 2007.
“…eine musikalische Sternstunde…wie ein junger Gott…” “Mit seinen hinreissenden Interpretationen und einer fast atemberaubenden Ausstrahlung überzeugte Meulenbroeks mit seltenem, intelligentem Spielwitz und seinem jugendlichen Charme, der nicht nur reihenweise Schwiegermütterherzen zum Schmelzen bringt und sicherlich auch manchen Ohnmachtsanfall vor anbetender Entzückung verursacht.”Werner Bodendorff in Kieler Nachrichten, 8-5-2007, over het concert in het Prinzenhof in Plön.
“…een indrukwekkende uitvoering. Dit was [vooral] te danken aan aan het orkestspel met briljante en enerverende solo’s van [o.a.] Ralph Meulenbroeks (viola da gamba)”Eddie Vetter in De Telegraaf, 2-4-2007, over de Matthaeuspassie met het Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. sir Roger Norrington
“Het spel van Ralph Meulenbroeks op zijn viola da gamba was […] van begin tot eind soepel en helder, al was het hem niet gemakkelijk gemaakt. De suite die hij moest spelen was in twee delen gesplitst die voor en na de pauze geprogrammeerd stonden. Hij wist in de tweede helft zijn concentratie snel te hervinden, en bleef vol overgave spelen.”René van Peer in het Brabants Dagblad, 29-1-2007, over het Bachconcert op 27 januari in de Tilburgse Concertzaal.)
“His performances of A Question and An Answer, two of four selections by the English eccentric Captain Tobias Hume, while quicker and more evenly keeled than Savall’s reference interpretations (Alia Vox), are also just as witty, clever, and probing. Meulenbroeks’ rendering of the Fifth sonata from Johannes Schenck’s L’Echo du Danube also is expertly done, with the composer’s often highly disparate stylistic palette carefully considered and played up for maximum impact.” “…we hear a wonderfully deliberate, brusque performance of the Arabesque, and by way of contrast a La Reveuse that must be counted among the slowest, most soulful renderings ever recorded.” “Meulenbroeks is as interpretively insightful and technically adept as any gambist performing today.”John Greene on Classics Today over de SACD “Gambomania”, December 2006. Score: 100%
“[De gamba’s] klinken hier op sprookjesachtig resonerende wijze in eigen arrangementen van bekende kerstliedjes. Fascinerend is al de opening, waarin men pas na enige tijd White Christmas van Irving Berlin zich hoort ontworstelen aan bijna ondefinieerbare lekker langzaam gespeelde akkoorden.” Waardering: 5 sterren (100%).Kasper Jansen in NRC Handelsblad, 16 december 2006, over de cd “Christmas Carols”.
“[Er] wordt […] verfijnd gespeeld, maar nooit precieus, en Belder grijpt […] soms flink in de toetsen, waardoor de samenspraak altijd vitaal blijft. Met Baudet op barokviool is de bekende Sonnerie […] een frisse en speelse afsluiter van een cd die voor nieuwelingen trouwens een goede introductie op Marais kan betekenen.”Paul Herruer in Luister, oktober 2006, over de cd “Moved by Marais”. Cijfer: 8/9.
“Zet een lukrake dichter en een toevallige muzikant samen, je zal nooit zien wat je hier zag. De Utrechtse coryfee Ingmar Heytze en de vermaarde gambist Ralph Meulenbroeks sloegen in het kader van het 7e Hemel-festival hun handen samen. Het Hemels Theater in het oude Gerechtsgebouw aan de Hamburgerstraat was afgeladen. Ingmar Heytze had de zaal al in zijn dichterlijke handen, de aandacht in een houdgreep. Toen even later Meulenbroeks het podium opkwam en zijn instrument oppakte, werd de magie nog eens versterkt. Ge-wel-dig. “Kijk gasten,” zou ik willen zeggen, “zo moet dat nou!”Recensies uit het Utrechtse Cultuurleven: SAP, over het optreden op 10 september 2006.
“De vertolking is ronduit fantastisch: fraai afgewogen en uitstekend in balans…een mild maar toch knisperend klankbeeld…Goede smaak en nuancering overheersen, precies wat nodig is om deze muziek tot leven te brengen.. Oppervlakkig effectbejag is er bij dit drietal niet bij.”Rudolf Nammensma in Leeuwarder Courant, 18-8-2006, over de cd “Moved by Marais”
“…one of the risks taken when recording familiar repertoire is that your performances will be subject to comparison with plenty of competition; and in this respect Meulenbroeks and his colleagues, violinist Remy Baudet and harpsichordist Pieter-Jan Belder, fare exceptionally well. The group’s skill and consummate musicianship is second to none…” “Meulenbroeks and colleagues deliver consistently rewarding, exceptionally satisfying performances throughout, and if I had to recommend just one CD to a Marais neophyte, this would be it.“John Greene on Classics Today, Augustus 2006, over “Moved by Marais”
“[Le talent de Marais]…avait séduit le roi. Comme le talent de Ralph Meulenbroeks a séduit le public, comme à chaque fois qui’il se produit…on avait l’impression d’entendre plusieurs musiciens.”L’echo Valentinois, 12 augustus 2006, over het concert in St Paul-le-Jeune.
“Alles klinkt als een klok en ook Belder geeft hem flink van jetje.”(Paul Herruer in Dagblad van het Noorden, 14-7-2006, over de cd “Moved by Marais”, 4 sterren)
“…in de handen van gambist Ralph Meulenbroeks is het instrument allesbehalve een kwetsbare leptosoom met afhangende schoudertjes, een hoornen bril, een coltrui en een in geen weken gewassen bruine corduroy broek. Bij Meulenbroeks heeft de gamba een atletische gestalte, excellente ogen alsmede een vlijmscherp verstand en de coltrui is bij hem een mouwloos T-shirt met het geestige opschrift “Raven” (een medogenloze Engelse metalband). Nee, bij Meulenbroeks is alles anders dan anders. Maar wie hem hoort spelen, weet dat alle verzet zinloos is. Op zijn derde solo-cd “Moved by Marais” buigt hij zich samen met klavecinist Pieter-Jan Belder en violist Rémy Baudet met indrukwekkende geestdrift en muzikaliteit over de vaak hartverscheurend mooie muziek van Marin Marais. Niemand die de eenzaamheid van de menselijke ziel zo treffend heeft bezongen als Marais. Maar door de warme, humane toon van Meulenbroeks is er gelukkig ook altijd troost.”(Erik Voermans in “Het Parool”, 27-6-2006, over de cd “Moved by Marais”, 4 sterren)
“Virtuoos pleidooi Ralph Meulenbroeks voor muziek Marais” “…hij [zette de] wisselende gemoedstoestanden meesterlijk om in klank. Het hele concert gaf een indruk van de variatie en de kwaliteit van de muziek die Marais schreef.”(René van Peer in het Eindhovens Dagblad, 12-6-2006, over “Moved by Marais” op 10-6-2006 in Eindhoven.)
“…een concert van Meulenbroeks [is] een verademing.” “…een vrolijke, laagdrempelige en informatieve onemanshow. Zo lukt het hem ook om een ander, jonger publiek voor zich te winnen: in de kinderkamer van [de] 8-jarige dochter [van de auteur] hangt zijn poster in elk geval al aan de muur.” “Het spel [van] Meulenbroeks is […] recalcitrant. Soms speelt hij alsof zijn leven ervan afhangt. Dan graaft de strijkstok zich wild en diep in de snaren produceert de gamba een zeldzaam stevig geluid. Aan intensiteit ontbreekt het niet als Meulenbroeks de virtuoze muziek speelt van Forqueray.”(Oswin Schneeweisz in HP/De Tijd, 14 april 2006)
“[Bas en tenor] werden in een van hun aria’s overigens voortreffelijk ondersteund door gambaspeler Ralph Meulenbroeks…”(Paul Herruer in Dagblad van het Noorden, 13 april 2006)
“Het waren juist de mensen die voor het eerst meespeelden, zoals […] gambist Ralph Meulenbroeks, die door de schoonheid van hun spel zorgden voor de mooie en onopgesmukte momenten”(Mischa Spel in NRC Handelsblad, 8 april 2006, over de Johannespassie met het Koninklijk Concertgebouworkest onder Roger Norrington)
“…de vraag of een gamba zou passen in de moderne wereld. Veel mensen zouden zich aangetrokken voelen tot het intieme karakter en de opmerkelijke vriendelijke klank, aldus Meulenbroeks. Dat zouden er met het verschijnen van deze dvd best meer kunnen worden, want als je hem aan het werk ziet wil je alles over het instrument te weten komen. Toen Abel stierf ging bij wijze van spreken de gamba mee het graf in. Maar Meulenbroeks groef hem weer op!”(Andrew van Parijs in Klassieke Zaken, jan-feb 2006, over de dvd “Gambomania”)
“…een bijzonder goed doordacht optreden…” “…een soloconcert [op een onbekend instrument met onbekende muziek] is een behoorlijke uitdaging. Hij doorstond de test met glans.” “[hij is] met lange lokken, een flamboyant opbollende witte bloes en strak gesneden broek een verschijning die de aandacht gemakkelijk gevangen hield.” “Daarnaast had hij ervoor gekozen om alle stukken in te leiden met een verhaal…” “Maar los van die doordachte presentatie bleek hij een virtuoos bespeler van dit lastige strijkinstrument met zijn zeven snaren waar je zowel melodie als akkoorden op kunt spelen.” “Meulenbroeks liet de vingers van zijn linkerhand soepel en snel op en neer langs de brede hals rennen, nam de ene moeilijke greep na de andere om wisselende akkoorden te kunnen spelen, terwijl zijn strijkstok vansnaar naar snaar sprong. Zo deed hij de muziek opbloeien en wist hij zijn publiek te bekoren met dit bijzondere instrument.”(René van Peer in Eindhovens Dagblad, 23-1-2006, over het optreden in “De Hofnar” in Valkenswaard)
“In korte tijd is hij erin geslaagd om de viola da gamba [en] de bijbehorende componisten [..] onder de aandacht te brengen.” Op het podium ontpopt Meulenbroeks [..] zich niet alleen als een gedreven musicus, maar ook als een vlotte entertainer. Hij neemt zijn publiek mee in de tijd met anecdotes en grapjes en rafelt als een bevlogen docent muziekstukken uiteen, die hij vervolgens uit het hoofd speelt.”(Piet Snijders in het Eindhovens Dagblad, 17-12-2005 over de dvd “Gambomania”)
“Ralph Meulenbroeks, de ‘gambomaan’, die wordt beschouwd als een van de allerbeste ter wereld…”(Rien Frölich in AD/Haagsche Courant, 15-12-2005)
“Mit seinem fast 300 Jahre alten Viola da Gamba […] strich und zupfte sich Meulenbroeks in die Herzen der rund 200 Zuhörer im voll besetzten Gotteshaus.” ein “…abwechslungsreichen und zauberhaften Klangraum-Erlebnis.” “Das virtuose und einfühlsame […] Programm […] war stimmig in jeder Hinsicht”(Annie Sauerwein in Frankenpost/Hofer Anzeiger, 26-7-2005)
“De viola da gamba lijkt wel op de cello, maar klinkt toch totaal anders, zeker in handen van een specialist als Ralph Meulenbroeks. In het boekje bij zijn tweede cd, Gambomania, wordt beduidend meer aandacht geschonken aan de looks van de weelderig belokte gambist dan aan het hoe en waarom van zijn muziekkeus, maar als je zo speelt als hij is een beetje ijdeltuiterij snel vergeven. De keus is vanzelfsprekend afkomstig uit het barokrepertoire, en reikt van de zoet ruisende tonen van Marin Marais en Tobias Hume tot de naar grote hoogten stijgende virtuositeit van Johannes Schenck.” Cijfer: 9(Frits van de Waa in de Volkskrant, 12 mei 2005, over “Gambomania”.)
“…hij laat de klank van zijn zevensnarige gamba en zijn zessnarige division viol opbloeien, verzandt nooit in te mooi gemijmer en houdt zijn voordracht tot in de kleine versierfiguurtjes spannend. Elegantie is bij hem bovendien nergens popperig pruikentijdgedoe: er zit een basis van kracht achter.” Cijfer: 8/9.(Paul Herruer in Luister april 2005 over “Gambomania”.)
“Met een ontbloot bovenlijf, in spijkerbroek en cowboylaarzen. Zo staat gambist Ralph Meulenbroeks geportretteerd op zijn tweede cd, Gambomania. Een gewaagde pose voor een oudemuziek-cd. De gebruikelijke programmatoelichting is gesneuveld, terwijl zeventiende-eeuws gambarepertoire geen dagelijks kost is. De producent vond kennelijk het imago van popalbum op zijn plaats. Meulenbroeks is een multitalent. Hij promoveerde in de natuurkunde, werkte bij Shell, maar speelde zo goed contrabas, dat hij een positie in het Concertgebouworkest kreeg aangeboden. Het heldere, expressieve geluid van de gamba was voor hem een openbaring en aanleiding voor een nieuwe carrièreswitch. Dat bleek een succesvolle stap. Meulenbroeks geldt inmiddels als een van de beste gambisten van het moment. Beluister deze nieuwe solo-cd (met Duits, Engels en Frans repertoire) en je begrijpt waarom. Je denkt dat hij spontaan en quasi nonchalant improviseert. Dan haal je er een partituur bij en dan blijkt dat aan de subtielste voorschriften recht wordt gedaan. Vervolgens raak je ook onder de indruk van de passie in zijn spel en zijn gloedvolle, zangerige klank. Ralph Meulenbroeks is in staat de muziek voor zichzelf te laten spreken. Die toelichting mis je uiteindelijk niet.Dimitri van der Werf in Klassieke Zaken, maart-april 2005
“Met honderd soloconcerten per jaar mag Meulenbroeks zich zonder gêne de meest opvallende Nederlandse ambassadeur van de gamba noemen.” “De sonate … van Friedrich Abel … zindert van duizelingwekkend virtuoos akkoordenspel.” “[Een ] eigen arrangement van de Cors de Chasse […] tovert in talrijke tertsen en sexten moeiteloos een jachttafereel voor het geestesoog.”(Mischa Spel in NRC Handelsblad, 11 maart 2005 over de cd “Gambomania”)
Het complete interview kunt u hier downloaden (Word-bestand)
“De instrumentale solisten vielen allen op door hun muzikale virtuositeit. Met name wil ik de gambist Ralph Meulenbroeks extra lof toezwaaien.”(Hans Rikkert de Koe in de Gooi- en Eemlander, 7 maart 2005, nav Matthaeuspassie)
“Geen betere ambassadeur voor de gamba dan Ralph Meulenbroeks. De gambist, die zowel in de muziek als de natuurkunde cum laude afstudeerde, werd al de ‘gambomaan’ genoemd… Meulenbroeks […] kan alles, ook fantastisch spelen in gambamuziek uit de 17e en 18e eeuw.” Waardering: 5 sterren (100%).
(Kasper Jansen in NRC Handelsblad, 19 februari 2005 over de cd “Gambomania”)
“Gambomania in Van Goghkerkje” Ralph Meulenbroeks bespeelde gisteren […] de viola da gamba […] met zoveel verve en passie, dat het publiek ruim na het concert nog onder de indruk was. Het spel van Meulenbroeks vulde het kerkje met de volle en warme klanken…(Willemijn van Hees, BN/De Stem 24 januari 2005)
“…Ralph meulenbroeks, die niet alleen geweldig speelt maar ook heel zorgvuldig is in het kiezen van het juiste instrument bij het juiste stuk.” “Deze virtuoze en ingenieus gecomponeerde muziek wordt door Ralph Meulenbroeks met flair gespeeld, alsof hij zit te improviseren. Ook het andere repertoire op de cd geeft hij precies de juiste touch. Een onmisbare cd dus….”(Muziektijdschrift Luister, september 2004. Cijfer: 9)
“Voor hem zou je zelfs een nieuw woord kunnen bedenken: gambomaan.” “…ongeremde passie straalt [..] af van iedere noot op deze solo-cd.” “Ralph Meulenbroeks levert een schitterende debuut-cd af. Een waarlijk monument voor de gambakunst.”(Marcel Bijlo in Klassieke Zaken, mei 2004.)
“…enorme rust en muzikaliteit….het spel [is] bepaald zangerig te noemen…goed verzorgde opname…” (Muziekwereld, nummer 2 2004) “Prachtig gespeeld en dito opgenomen”“een fabelachtig musicus” (Theo Wubbolts, HVT klassiek – 1/2004)
“…een bevlogen muzikant […] die in staat is het instrument een ziel te geven met zorgvuldig gekozen vertolkingen uit het viola da gamba-repertoire.”(Henk Langenhuijsen – Brabant Cultureel, maart 2004)
Over de Franse tournees (Le Dauphiné Libéré, La Tribune, Echo-Valentinois, Midi-Libre) : “Concert de haut niveau… Ralph….a ravi son auditoire….une stature….” “Un concert original sur la forme et sur le fond, mêlant avec talent, humour, virtuosité…le public n’avait pas envie de le laisser partir…” “…il fait un triomphe…. Ralph Meulenbroeks est un très grand musicien, un véritable virtuose, et le public tombe vite sous le charme.” “…très touchant, et d’une qualité musicale rarement atteinte…” “Ralph rayonne avec son instrument, ils font un, et on a l’impression de vivre une histoire d’amour. C’est vraiment une prestation à ne pas manquer.” “Ce jeune gambiste a enchanté le public qui l’a rappelé plusieurs fois.” “On sent qu’il est plongé das sa musique…c’est rare de voire quelqu’un si proche de son instrument…il est passioné par son instrument…un moment d’intense plaisir avec un artiste de grand talent…un rendez-vous à ne pas manquer”
USA Zie de website van de Viola da Gamba Society of New England
“Meulenbroeks laat gamba ronken als een orgel” door Rien Frölich – Delftsche Courant – 12 juli 2004 Als de viola da gamba de koningin der instrumenten is, dan is Ralph Meulenbroeks de koning der bespelers. Zondag, tijdens het goed bezochte zesde Prinsenhofconcert, bleken die twee ook nog eens elkaars minnaar. Anders dan als ‘liefdevol en hartstochtelijk’ was hun samenzijn niet te karakteriseren. Meulenbroeks de bigamist – hij had twee gamba’s meegebracht waarmee hij beurtelings de liefde bedreef – wist zijn ‘koninginnen’ te verleiden, álles te geven. Jongensachtig, slank, scherp gesneden, lange haren, Ralph Meulenbroeks kon zo zijn weggelopen uitéén van de popgroepen waarin hij basgitaar speelt.[…speelde…!, RM] Als gambist droeg hij zijn barok-outfit, een wit fluffy overhemd en een lange zwarte jas.Alsof hij zo van het hof van Lodewijk XV kwam. Zijn gamba’s, kopie‘n van een zevensnarige Franse Michel Colichon uit 1693 en een zessnarige Engelse ‘division viol’ van Christopher Simspon uit 1665, heeft hij versierd met een rood en een wit lint. Meulenbroeks heeft gevoel voor theater. Wat hij uit zijn twee schitterende instrumenten tovert is beurtelings verleidelijk en machtig, van fluisterzacht tot ronkend als een orgel. Met een stijlgevoel waar geen speld tussen te krijgen is pakt hij je vanaf de eerste seconde in. Laat hij je snappen waarom de gamba hét hippe instrument was van de achttiende eeuw. En dat nog, of liever wéér is. De Historische zaal van het Prinsenhof, met op het plafond ook een gambaspeelster, lijkt ervoor gemaakt. Een vol uur lang kon je er een speld horen vallen. Muziek voor één gamba? Niet helemaal. Zijn openingsstuk, ‘Cors de Chasse’ van Caix d’Hervelois, waarin je de jachthoorns hoort schallen, is eigenlijk voor twee, onthulde vlot causeur Meulenbroeks. Door de stemmen in elkaar te schuiven maakte hij dat het nét op één past. Voor vier stukken waarmee de rare Engelse legerkapitein Tobias Hume ‘the spirit of the gambo’ bezingt koos Meulenbroeks de ‘division viol’. Niet de uitbundige variatiemuziek waarvoor het instrument is gemaakt, maar sterk en virtuoos, glanzend gespeeld en met een machtige ‘soldiers galiard’ tot besluit. Variaties waren er van Franse origine, van Marin Marais, op het Spaanse La Folia thema. Om de basfiguur uit te leggen hanteerde popmuzikant Meulenbroeks de gamba even als gitaar voor een lekker lopend basje van Michael Jackson. Ja, zo kan het ook. Plainte, ook van d’Hervelois, ontdekte Meulenbroeks toen hij een stuk zocht voor het huwelijk van zijn nichtje, voor nét na het ja-woord. Hij was er – net als wij – zo van onder de indruk dat hij het als openingsstuk op zijn solo-cd ‘Voix Humaines’ (STS 611145) zette. Met ook de muziek van Marais, Hume en de Telemann waarmee hij dit recital onvergetelijk maakte. ‘Next best’ voor wie hem niet in het echt kon horen.
“Feinsinnig abgestimmtes Zusammenspiel, Ralph Meulenbroeks and David Jansen überzeugen an Gambe und Cembalo” “…das [Musizieren] war so lebendig, und engagiert und klanglich so reizvoll, dass sich die Zuhörer bereitwillig und bezaubert in eine längst vergangene Zeit zurückversetzen liessen.” “…reichen Beifall für die beiden sympathischen Künstlern”…[die Zugabe] “wurde ebenso wundervoll musiziert wie alles andere zuvor.”(Landeszeitung, 6-Okt-2004, door Ute Mai)
“…Nachhaltig stellte Meulenbroeks seine internationale Klasse unter Beweis…”Schaumburger Wochenblatt, 6-Okt-2004
“Ralph Meulenbroeks [..] demonstreert de gamba als solo-instrument in al zijn technische mogelijkheden en humeuren. [..] Diepzinnig, [..] virtuoos en meerstemmig, [..] briljant variërend, [..] vrolijk…” “Zo zwierig als zijn kledij, zo is ook zijn musiceren. Alles uit het hoofd spelend plukt hij de noten verrukt lachend uit de ruimte, duidelijk verliefd op de klank van zijn uitzonderlijk geworden instrument” “De even enthousiaste en onbevangen David Jansen [..] laat [..] zich als boeiend solist horen.” “…verrukkelijk…”(Albert Brüggen in het Haarlems Dagblad, 17 mei 2004)
“[Ze]… lappen formele authenticiteit aan hun laars, maar zijn in de aanstekelijke manier waarop ze muziek maken vrijwel zeker een stuk auhentieker dan al die serieuzelingen. De heren zijn bovendien doorgewinterde professionals. Ze weten precies wat ze doen en houden zo hun publiek in een quasi huiselijk onderonsje constant op de punt van de stoel.” “Wat een delight!”(Haagsche Courant, 4-12-2003, Rien Fröhlich)